Sejfy gabinetowe

Do broni konwencjonalnej kwalifikujemy białą i palną. To na ogół stosowane narzędzia walki, również we współczesnych wojskach. Do broni białej zaliczamy wszelkiego typu przedmioty, które nie potrzebują załadowania pocisków. Za przykład może posłużyć stereotypowy miecz, włócznia czy topór. Ich przeznaczeniem jest indywidualna walka. Z reguły wymaga bliskiego kontaktu z konkurentem. Ten rodzaj broni został już wyparty przez skuteczniejszą broń palną, jaka oblega szafy metalowelub ewentualnie sejfy gabinetowe. Szermierka stanowi już właściwie dyscyplinę sportową, niż znaczną metodę ataku i walki. Podział broni białej obejmuje pięć grup broni. Pierwsza z nich to najstarsze, archaiczne maczugi. Zaliczamy je do narzędzi obuchowych. W średniowieczu z zapałem korzystano z broni siecznej, innymi słowy mieczy i szabli. Złączeniem zamienionych grup jest topór, wykazujący cechy pośrednie. Noże, sztylety i floret zadają rany kłute. Stąd ich łączna klasyfikacja do broni kłutej, dla jakiej miejsce odnajdzie się w szafy na broń. Pociągającym przykładem narzędzia kłującego, z jednoczesnym efektem rozcinania, jest halabarda czy też pałasz. Stanowią połączenie jednego lub ewentualnie paru ostrzy, przytwierdzonych do drewnianego kija.